बाप नावाचा माणूस
स्वतःसाठी नाही जगला
शेवटचा श्वासही तो मुलांसाठीच जगला!!!
पडता आजाराच्या विळख्यात
चेक वरील सही साठी
सराव रात्रदिसाचा केला
धडपड बघता बापाची
पाट अश्रूंचा वाहीला !!!!!????
चेतना हरवलेला बाप
अंथरुणात खिळला
"बाबा" हाक पडता कानी
हुंकार त्याने भरला
पंचप्राण एकवटून त्याने
क्षण सुखाचा अनुभवला
मरणाच्या दारात त्याने
हात हातात लेक जावयाचा घेतला
नजरे च्या इशारे त्याने
विचार मुलांचा च केला
बाप नावाचा माणूस असा कसा जगला
शेवटचा श्वासही तो मुलांसाठीच जगला!!!
मात्र आयुष्याच्या संधी काळी
बाप संवादासाठी तरसला
किमान अपेक्षा साठी तो नेहमीच दडपला
बाप नावाचा माणूस ,राजासारखा जगला
पैशासाठी तो पोरांवर नाही विसंबला
शेवटच्या क्रियाकर्माचा विचारही त्याने जिवंतपणीच केला !!!
बाप नावाच्या माणसापुढे
देवही एक घर मागे पडला
बाप फक्त सगळ्यांच्या सुखासाठीच झटला
बाप नावाच्या माणसाचे
काव्य चित्र मी रेखाटले
मंदिरातले देव आता मी कधीच दूर सारले
हृदय मंदिरात मी माझ्या बापाला पुजले
हृदय मंदिरात मी माझ्या देवाला पुजले!!!!!!!
स्वाती डोकबाणे
Categorey: Poetry
Author: Ms.SWATI DOKBANE
